O psychoterapii psychoanalitycznej
Psychoterapia psychoanalityczna stawia sobie za cel poprawę jakości życia pacjenta i osłabienie jego cierpienia psychicznego. Przedmiotem badania jest jednak nie tylko to co świadome, ale też to, co bardziej ukryte, nieświadome. Dzieje się to poprzez wspólne badanie konfliktów wewnętrznych pacjenta, jego fantazji i snów, związków z innymi ludźmi, wspomnień z dzieciństwa a także poprzez przyglądanie się tworzącej się relacji między pacjentem i psychoterapeutą. Psychoterapeuta pełni tu rolę przewodnika i towarzysza podróży po wewnętrznym świecie pacjenta, a posługując się interpretacją, pomaga w rozpoznawaniu ukrytych znaczeń i zależności między tym co doświadczone w przeszłości, a aktualnymi trudnościami pacjenta.
Proces terapeutyczny polega więc na wydobywaniu na zewnątrz tego, co ukryte i nieświadome, dając możliwość zajmowania się wewnętrznymi konfliktami, będącymi źródłem cierpienia psychicznego. W odróżnieniu od mniej pogłębionych metod pracy terapeutycznej, psychoterapia psychoanalityczna dąży do przemiany osobowości, a co za tym idzie do rozwoju osobistego, tj. pełniejszego i bardziej świadomego kierowania swoim życiem.
Dlatego tak istotne jest, by podczas sesji pacjent mówił swobodnie o wszystkim, co go porusza, co przychodzi mu do głowy, by dzielić się swoimi przeżyciami i myślami w bezpiecznej i akceptującej atmosferze tworzonej przez psychoterapeutę. Sesje terapeutyczne odbywają się regularnie (zwykle dwa razy w tygodniu), w stałym miejscu i o stałej porze, a czas ich trwania obejmuje 50 minut.